Każde dziecko doświadcza złości, gniewu, frustracji i jest to jak najbardziej naturalne. Nie mów mu: „tak nie wolno”, bo emocje nie są ani dobre, ani złe. Jeśli ganisz za nie dziecko, to nie znaczy, że ono przestaje je odczuwać, a tylko próbuje je ukrywać i stara się ich nie okazywać. Lepiej okaż mu swoje wsparcie i spróbuj zmodyfikować jego zachowanie, używając w tym celu odpowiednich komunikatów.
Widzisz, że w twoim dziecku narasta złość i sama też zaraz wybuchniesz? Zachowaj spokój i spróbuj inaczej sformułować kierowane do dziecka zdania. Być może to wystarczy, by rozładować napiętą atmosferę, a przy okazji dziecko szybciej się uspokoi?
1. Zamiast: „Przestań wciąż powtarzać „nie”. Lepiej powiedz: „Słyszę, że mówisz „nie”. Rozumiem, że tego nie chcesz. Co możemy zrobić inaczej?”. Zaakceptowanie dziecięcego „nie” jest trudne (zwłaszcza gdy np. prosisz o coś dziecko i zależy ci na czasie), ale dzięki temu nie doprowadzisz do eskalacji konfliktu. Nauczysz też je, by nie tkwiło w danej sytuacji (powtarzając „nie”), ale szukało rozwiązania.
2. Zamiast: „Przestań się złościć i denerwować”. Lepiej powiedz: „Czy to jest teraz zbyt trudne? Zróbmy sobie przerwę i powrócimy do tego za kilkanaście minut”. Jeśli twoje dziecko nie radzi sobie np. z pracą domową, ćwiczeniem na instrumencie, nauką wierszyka – zastosuj tę metodę. Według badań, możemy być produktywni przez 52 minuty, po czym musi nastąpić 17 minut przerwy związanej z danym zadaniem, dzięki której wracamy gotowi i bardziej skoncentrowani, by zacząć od nowa.

3. Zamiast: „Przestań rzucać rzeczami”. Lepiej powiedz: „Kiedy rzucasz zabawkami, myślę, że nie lubisz się nimi bawić. Czy o to chodzi?”. Dzięki takiemu sformułowaniu nie doprowadzasz do konfrontacji, ale wpływasz na rozmowę, by dziecko miało szansę powiedzieć, o co mu chodzi.
4. Zamiast: „Jesteś taki trudny”. Lepiej powiedz: „To jest trudne, co? Rozumiem to, tak samo jak ty”. To zdanie wzmocni dziecko w przekonaniu, że gracie w tej samej drużynie i razem chcecie zrozumieć, co stoi za takim, a nie innym jego zachowaniem.
5. Zamiast: „Zjedz kolację, inaczej pójdziesz spać głodny”. Lepiej powiedz: „Co możemy zrobić, aby to jedzenie było smaczniejsze?”. Dziecko ma znaleźć rozwiązanie, może np. wystarczy posypać kanapkę żółtym serem lub domalować jej oczy i uśmiech ketchupem.
6. Zamiast: „Ile razy mam powtarzać to samo?”. Lepiej powiedz: „Widzę, że nie usłyszałeś mnie za pierwszym razem. Może powiem to szeptem?” Nakłonienie dziecka do powtórzenia tego, co słyszy, utrwala przesłanie. Dodatkowo rozładujesz emocje, bo wprowadzasz element zabawy.
7. Zamiast: „Przestań krzyczeć”. Lepiej powiedz: „Zamierzam udawać, że dmucham świeczki urodzinowe. Zrobisz to ze mną?”. Pewnie ta rada najszybciej zadziała na mniejsze dzieci, które są ciekawe nowych zabaw. Czemu ma służyć? Głębokie oddychanie pomaga powrócić do spokojnego stanu. W przypadku starszych dzieci poproś je, aby oddychały z tobą, tak jak robi to Darth Vadar.
8. Zamiast: „Nie radzę sobie z tobą i twoim zachowaniem”. Lepiej powiedzieć: „Zaczynam odczuwać frustrację i złość. Zaraz się uspokoję”. Dzięki temu pokażesz dziecku na własnym przykładzie (a przy okazji nauczysz je!) jak radzić sobie z trudnymi emocjami.
9. Zamiast: „Wstydzę się za ciebie”. Lepiej powiedz: „Chodźmy gdzieś na bok, porozmawiajmy, jak możemy to rozwiązać”. Czasem nasze dzieci robią rzeczy, że odczuwamy zawstydzenie, ale pamiętaj, że tu nie chodzi o ciebie (i twoje odczucia), ale o emocje twojego dziecka. Musisz dowiedzieć się, dlaczego tak postąpił i jak zapobiegać takiej sytuacji w przyszłości.
10. Zamiast:” Idź do swojego pokoju”. Lepiej powiedz: „Zostanę tutaj i poczekam aż będziesz gotowy, by się przytulić”. Jeśli każesz dziecku wyjść, by je odizolować, to wysyłasz wiadomość, że coś jest z nim nie tak. Czekając aż się uspokoi, nie tylko okazujesz mu swoje zaangażowanie, ale też dajesz mu poczucie bezpieczeństwa.

Źródło: https://mamadu.pl/145981,jesli-chcesz-uspokoic-dziecko-zwroc-uwage-jak-do-niego-mowisz