Klasy integracyjne

Szkoła Podstawowa nr 47 im. Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku jest szkołą z oddziałami integracyjnymi, przyjazną dziecku, a w szczególności dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Każdemu uczniowi daje szansę indywidualnego rozwoju na miarę jego potrzeb i możliwości.

My wszyscy – uczniowie, pracownicy szkoły oraz rodzice – uczymy się wrażliwości i empatii oraz staramy się, aby świat dzieci sprawnych i niepełnosprawnych był jeden – bezpieczny i kolorowy.

Klasy integracyjne w naszej szkole funkcjonują od 1.09.2003r. Liczą maksymalnie 20 uczniów, w tym od 3 do 5 uczniów z określoną specyfiką niepełnosprawności.

W klasie integracyjnej pracuje dwóch nauczycieli: jeden – nauczyciel nauczania zintegrowanego lub danego przedmiotu, drugi – pedagog specjalny, pełniący rolę nauczyciela wspomagającego. Oboje są odpowiedzialni za postępy uczniów w równym stopniu. Dzięki pracy dwóch pedagogów, możliwa jest indywidualizacja w procesie nauczania każdego ucznia.

Oprócz nauki dzieci niepełnosprawne biorą czynny udział w życiu szkoły oraz uczestniczą w różnorodnych zajęciach terapeutycznych prowadzonych przez specjalistów: psychologa, logopedę, socjoterapeutę, surdopedagoga, oligofrenopedagoga lub terapeutę zaburzeń ze spektrum autyzmu. Zajęcia prowadzone są w grupie, bądź w formie rewalidacji indywidualnej.

Co ważne, mogą w nich uczestniczyć również dzieci nie posiadające orzeczenia o niepełnosprawności, a przynależące do danej klasy integracyjnej, u których na podstawie diagnozy własnej zauważono określone trudności.

Specjaliści wraz z nauczycielami uczącymi oraz rodzicami, we współpracy ze specjalistycznymi poradniami tworzą i realizują różnorodne, zindywidualizowane programy wspomagające, dostosowane do rodzaju i specyfiki niepełnosprawności danego dziecka w klasie. Są to przede wszystkim Indywidualne Programy Edukacyjno-Terapeutyczne, w których wspólnie dokonywana jest wielospecjalistyczna ocena funkcjonowania dziecka w sferze poznawczej, społeczno-emocjonalnej i motorycznej, ustalane są zintegrowane działania nauczycieli i specjalistów oraz określana ścisła współpraca z rodzicami i innymi placówkami po to, aby jak najlepiej służyć dziecku i rodzinie. W ramach postępów dziecka programy są sukcesywnie ewaluowane.

Integrując niepełnosprawne dzieci, stwarzamy im warunki wzrastania w naturalnym środowisku wśród pełnosprawnych rówieśników. Pragniemy zaspakajać ich specyficzne potrzeby, tworzyć odpowiednie warunki rozwoju, aby przełamywać bariery istniejące w wielu sferach życia społecznego.

Udało nam się w dużym stopniu wyeliminować uprzedzenia i postawy tzw. odrzucające. Nasze dzieci każdego dnia natomiast, przyswajają postawę tolerancji i akceptacji innych.

Obcowanie uczniów zdrowych i niepełnosprawnych stanowi szansę dla obu grup, albowiem żaden nauczyciel, bez względu na swoje kompetencje i talent pedagogiczny, nie zastąpi dziecku społecznego otoczenia innych dzieci.

Aktualnie najliczniejszą grupą w naszej szkole są uczniowie ze spektrum autyzmu, następnie niepełnosprawni ruchowo, głównie z mózgowym porażeniem dziecięcym, poza tym niepełnosprawni intelektualnie, dzieci z zaburzeniami zmysłów słuchu, wzroku oraz mowy.

Do głównych korzyści wynikających z wzajemnego współistnienia i funkcjonowania w klasie integracyjnej można zaliczyć:

  • poznanie nowych kolegów i akceptację innych,
  • budowanie poczucia własnej wartości,
  • naukę tolerancji i empatii,
  • przełamywanie własnych słabości i ograniczeń,
  • nabycie przydatnych umiejętności interpersonalnych (asertywność, budowanie wiary w siebie i zespół, umiejętność rozwiązywania konfliktów),
  • poczucie odpowiedzialności za siebie i innych,
  • zaspokajanie podstawowych potrzeb psychicznych (uznania, akceptacji, bezpieczeństwa, możliwość zespołowego podejmowania decyzji, możliwość podzielenia się swoimi sukcesami z innymi).

Zalety integracji:

  • mała liczba uczniów w klasie, innowacyjne metody realizowania zadań dydaktyczno- wychowawczych, bogactwo i różnorodność pomocy dydaktycznych, nietypowa ocena zgodna z indywidualnymi postępami dziecka,
  • akceptacja dziecka niepełnosprawnego nie jako kogoś specjalnego, ale jako osoby obarczonej większymi trudnościami rozwojowymi wspieranej zachętą i wiarą – docenianej za najdrobniejsze osiągnięcia,
  • ułatwiony dostęp do zajęć rewalidacyjnych, korekcyjno- kompensacyjnych (także tym „zdrowym dzieciom”), w tym logopedycznych,
  • świadomość przynależności do społeczeństwa, możliwość uniknięcia lęku, jaki wywołuje przejście z przestrzeni chronionej do tzw. twardej rzeczywistości.

Integracja pozytywnie wpływa na zachowania niepełnosprawnych uczniów, a także na ich osobowość. Czują się kochane, akceptowane, odnoszą sukcesy, aktywnie uczestniczą w zabawach i zajęciach wraz ze swymi kolegami. Poszerzają zainteresowania, rozwijają mowę i wyobraźnię.

Integracja pozytywnie wpływa też na pozostałe dzieci, które akceptują specyfikę i odmienność niepełnosprawnych kolegów, pozbywają się strachu i obcości przed dziećmi chorymi.